Sfrunąć na inną stokrotkę

          Witajcie, jestem Finny, choć możecie mówić do mnie Fin. Moje prawdziwe imię brzmi Zuzanna.

          Zapewne trafiając na tego bloga macie podobny problem i motywatorkę - siedzimy w tym razem, jedna z nas dłużej, inna krócej. Wszystkie chcemy jednego - dążyć do ideału, którym możemy się stać tylko dzięki wyrzeczeniom i ciężkiej pracy.

          Moja przyjaźń z pro-aną trwa dopiero od kilku miesięcy (a może aż kilka?). W objęcia Any popchnęła mnie moja choroba, przez którą muszę brać silne leki. Sprawiają one, że moje ciało o wiele łatwiej gromadzi wodę, niewiele trzeba, bym widocznie przytyła. Moje ciało obrosło w tłuszcz, twarz stała się okrągła, a na nogach zaczęły pojawiać się pierwsze rozstępy... Ale walczę. Po to założyłam tego bloga, by mieć wreszcie motywację i nadzieję, że mogę wyglądać tak, jak tego pragnę. Mam nadzieję, że mi pomożecie, kochane motylki, jesteśmy w końcu jedną rodziną. }}¥{{

Moja aktualna waga (z dziś, godzina 7.00): 55,1

Mój wzrost (z 31.12.14): 164

          Mój żołądek jest bardzo rozepchany przez ataki obżarstwa, dlatego staram się odzwyczaić go od dużej ilości jedzenia. Będę jak najszybciej 'schodzić' z kcal. Jak na razie mam progress - zamiast jeść 2000 kcal dziennie, jem 1400. Dziś zamierzam zjeść przynajmniej o 100 mniej.

 Przez chorobę mam bóle mięśniowe, od których nie mogę intensywnie ćwiczyć, dlatego nie zawsze będę mogła spalać tak, jak bym chciała </3

          Akurat, gdy piszę to zdanie jest 15:04. Mój bilans na tę chwilę to:

Miarka musli: 289 kcal

Ziołowa herbata: 2 kcal
Udko z kurczaka: 152 kcal
Sałatka warzywna: 71 kcal
Lekkie ćwiczenia: - 67 kcal

RAZEM: 447 kcal

          Po raz pierwszy od dawna nie odczuwam łaknienia po posiłku. Zastanawiam się, czy to dobrze, czyli dzięki temu, że jadłam wyjątkowo długo i skupiłam się na jedzeniu, czy źle i po prostu wsunęłam za dużo. Kiedy to piszę, czuję nieprzyjemnie wybijające się boczki...

Błagam, pomóżcie mi wytrwać.